انواع ارده کنجد قهوه ای با بسیاری از انواع خاک سازگار شده است. محصولات پرمحصول در خاک های با زهکشی خوب و حاصلخیز با بافت متوسط و pH خنثی بهترین رشد را دارند، با این حال، تحمل کمتری نسبت به خاک های شور و شرایط غرقابی دارند. محصولات کنجد به 90 تا 120 روز بدون حضور یخبندان نیاز دارند و شرایط گرم بالای 23 درجه سانتیگراد باعث رشد و تولید آنها می شود.
آزمایش اخیر (Amorim et al., 2020) پارامترهای تخمیر، ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری درجا سیلو کنجد را در مقایسه با سایر سیلوهایی که بیشتر در آب و هوای خشک استفاده می‌شوند، ارزیابی کرد.
اقلیم منطقه ای که آزمایش در آن انجام شد با اقلیم گرم و نیمه مرطوب با حداقل و حداکثر دمای به ترتیب 18 و 36 درجه سانتی گراد و میانگین بارندگی 900 میلی متر مشخص می شود.
آزمایش دو بخش داشت:
ارزیابی تلفات، تخمیر و ترکیب شیمیایی سیلوها. چهار تیمار، یک تیمار برای هر محصول وجود داشت: کنجد، ذرت، ارزن مروارید و آفتابگردان. چهار تکرار در هر کشت در میکرو سیلوهای 3 کیلوگرمی سیلو شده و به مدت 30 روز به تخمیر گذاشته شد.
تجزیه پذیری درجا با استفاده از چهار تیمار (سیلوهای کنجد، ذرت، ارزن و آفتابگردان) و سه تکرار (حیوان) در هر تیمار ارزیابی شد. زمان انکوباسیون 0، 6، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت بود.
کرت های آزمایشی به مساحت 143 متر مربع به 16 قطعه 5 متر مربعی تقسیم و توسط یک ردیف کشت نشده (عرض 1 متر) از هم جدا شدند. 20 بذر در هر متر خطی کاشته شد. کوددهی در هر هکتار برای همه محصولات یکسان بود به شرح زیر: 70 کیلوگرم اوره، 40 کیلوگرم سوپر فسفات و 60 کیلوگرم کلرید پتاسیم.
سیلو کنجد مانند یک سیلو با کیفیت برای خوراک گاو است
تولید زیست توده در هکتار برای ارزن (17.8 تن) و کنجد (10.8) از نظر عددی بیشتر بود، اما تفاوت آماری بین هر دو محصول وجود نداشت. pH مشاهده شده برای سیلو کنجد برای تخمیر خوب کافی بود (4.07) و با ارزن یا ذرت تفاوتی نداشت. با این حال، سیلو کنجد بالاترین غلظت نیتروژن آمونیاکی را در بین 4 سیلو (85/8 درصد) ارائه کرد.
